Wednesday, 5 February 2014
2013-14ம் நிதியாண்டுக்கான வருமான வரி பிடித்தம் செய்வதற்கான மத்திய நிதித்துறையின் கையேடு
GOI - FINANCE - IT - CIRCULAR NO.08/2013, F.No.275/192/2013-IT(B) - INCOME TAX DEDUCTION FROM SALARIES DURING THE FINANCIAL YEAR 2013-14 CLICK HERE...
NOTE : REBATE OF RS.2000 FOR INDIVIDUALS HAVING TOTAL INCOME UP TO 5LAKHS (SECTION 87A) REFER PAGE NO.39
Monday, 3 February 2014
மதிப்பெண் சலுகை:
சென்னை: கவர்னர் உரைக்கு பதில் அளித்து இன்று சட்டசபையில் பேசிய முதல்வர் ஜெயலலிதா, 'எஸ்,.சி., எஸ்.டி., எம்.பி.சி., மற்றும் சிறுபான்மையின மாணவர்கள் 55 சதவீத மதிப்பெண் பெற்றால் தேர்ச்சி பெற்றவர்களாக அறிவிக்கப்படுவர். மேலும், ஆசிரியர் தகுதி தேர்வில் இடஒதுக்கீட்டு பிரிவினருக்கு 5 சதவீத சலுகை மதிப்பெண் வழங்கப்படும்,' என்று அறிவித்தார்.
Sunday, 2 February 2014
ASER Report -- THE HINDU (Magazine) FEB 2 , 2014
The latest ASER report finds once more that our government schools don’t necessarily produce students who can read. That’s why the work of volunteers becomes vital.
Satyavathi studies in Class V in a government school in Hoskote, Karnataka. She was reading an entire page of text, rocking on her feet as she read. At the end, she stopped and looked at me, and when I smiled, she let out a happy sigh of relief. Like her classmates, for Satyavathi reading is not about comprehension; it’s about being able to string alphabets together and come out with sounds. Satyavathi is smart and eager, the best in her class. Raju, a year older, cannot read at all. Will these children ever learn to really read?
According to the Annual Status of Education Report (ASER) 2013 released last month, the proportion of all children nationally in Class V who can read a Class II level text remains virtually the same since 2012: 47 per cent.
Among Class V children in government schools, this percentage has decreased to 41.1 per cent.
The household-based annual education survey covers six lakh children in the age group 3-16 across 550 districts, about 16,000 villages, and 3.3 lakh households. Despite the dismal figures it throws up, there is some hope still. It comes not so much from the formal learning centres as from the work of volunteers and organisations around the country that are doing stellar work to promote reading among rural children.
Learning to read is not an instinctive act like learning to talk, run, or play. But there is no doubt that the ability to read is one of the most important skills children need for their development. As an editor with Pratham Books that publishes accessible books for children, I am troubled by this question: Why are children, especially in rural schools, not reading?
“Are you asking about reading skills, or children’s inclination to read?” asks Neha Pradhan Arora, Head of Programmes at Swechha, which runs Pagdandi, a volunteer-driven alternative educational space for children of resettlement and slum colonies in Delhi. Since 2009, it has reached hundreds of children in Jagdamba Camp. “The ability to read depends upon learning and teaching, but reading for pleasure depends on access to books. That’s the reason we started Kitabghar. Reading is first a skill, then becomes a joy, and only after that can it empower the child.”
Pagdandi runs monthly reading days, and conducts periodical reading-related events. Like Pagdandi, there are hundreds of organisations and individuals who have made it their mission to promote reading for pleasure among children. “Children anywhere will read if they are introduced to the act of reading in the right environment,” says Sathyanarayanan Mundayoor, fondly known as Uncle Moosa. This extraordinary crusader has been instrumental in setting up 13 libraries, called Bamboosa Libraries, in the villages of Arunachal Pradesh through the Lohit Youth Libraries programme.
“In Arunachal Pradesh, even the government finds it difficult because of connectivity and terrain. The only hope for promoting reading is the school system. But when these schools lack even basic facilities, having a library is not easy. After coming under Sarva Shiksha Abhiyan, officials are unable to pay attention to teacher training and other aspects of school governance. Add to this the fact that reading is taught only as a means to teach other subjects,” says Mundayoor, who has been working in Arunachal Pradesh for over three decades. “Volunteers, mostly from tribal villages, are eager to work with reading-deprived children. Books are accessible and kept in open cupboards. Unlike the top-down approach of school librarians, where they decide what and when a child should read, here the volunteers encourage children to read whatever they choose. Volunteers return to their own villages and start similar reading rooms.”
That children love stories is universal. “Children need to be surrounded by books. When reading for pleasure is not part of the culture, there is no push to read. Children are encouraged only to read textbooks and moralistic stories. Our children need books that are colourful, exciting and in languages they can read. They need books that have humour. The only way children will learn to read is if they have books to touch and see and read,” says Suzanne Singh, chairperson, Pratham Books.
At the Kalkeri Sangeet Vidyalaya in Dharwad, music is in the air as students from socially and economically disadvantaged backgrounds learn to play the sitar, tabla, or bansuri or learn vocal Hindustani music. They are reading the notations and lyrics in their notebooks. Says Barbara Schmid, a social welfare manager who moved from Germany to Kalkeri six years ago, “Young children are very curious. Even if they are unable to read, they are eager to read, and this makes them quick learners. The older children who have come late to our school find it difficult. The key to inculcate the habit of reading for pleasure is to provide the atmosphere as early in life as possible.”
Conventional teaching follows a slow progression — from alphabet to word to simple sentences and finally to paragraphs. The Accelerated Reading Programme developed by Akshara Foundation, a Karnataka-based non-profit, reverses this process. Their technique starts with ‘reading’ from the first day. Children imagine and wonder, trying to make sense of what they see. They stumble, ‘read’, guess at words, try and understand its meaning, and eventually learn to read.
“When children are unable to decode text, or are not in places where reading is a habit, one can’t expect them to be drawn to books; they see it as a dead piece of text,” points out Sujatha Noronha, who started Bookworm in Goa. Bookworm has been taking storytelling and books to children in some of the poorest socio-economic groups in Goa. “We have to somehow infuse some magic to draw children to read,” she says.
To mark International Literacy Day in September 2013, Pratham Books invited volunteers to spread the joy of reading. We expected 100 volunteers; we got more than 600, who conducted over 1000 book-reading and storytelling sessions in 25 languages across India. That is a small sprinkling of magic dust, but given the serious issue of children not being able to read in India, we need many more warriors like Uncle Moosa.
உலக ஈர நிலத்தின் தினம் இன்று (world wetlands day ) FEB 2
உலக ஈர நிலத்தின் தினம் இன்று (world wetlands day ) FEB 2
சேத்துநிலம்
என்றும் சகதி என்றும் மக்களால் அசௌகரியமாக அழைக்கப்பட்டுக் கழிவுகள் கொட்டுகின்ற
இடமாக மாறிக் கொண்டிருக்கின்ற இடங்களுக்கு சூழலியலாளர்கள் வைத்த பெயர்தான்
ஈரநிலங்கள் (Wetlands) .
, ‘தற்காலிகமாகவோ அல்லது
நிரந்தரமாகவோ நீரால் மூடப்பட்டிருக்கும் இடங்கள் ஈரநிலங்கள் ஆகும். சேற்றுநிலம், சகதி, முற்றாநிலக்கரியுள்ள நிலம், நீர்நிலைகள் ஆகியவை ஈரநிலங்கள்
எனப்படும். நீர் நிலைகள் இயற்கையாக அல்லது செயற்கையாக அமைந்தவையாகவோ, நிலையான, அல்லது பாயும் நீரைக்
கொண்டவையாகவே நிரந்தரமானவையாகவோ, தற்காலிகமானவையாகவோ, நன்னீரை அல்லது உப்புநீரை
உடையவையாகவோ இருக்கலாம். வற்றுப் பெருக்கின் போது ஆறு மீற்றருக்கு அதிகரிக்காத
ஆழமுள்ள கடல் நீரைக் கொண்டுள்ள பகுதிகளும் ஈரநிலங்களுக்குள் அடங்கும் என
கூறப்படுகிறது. சூழலியலாளர் றிச்சட் கமரோன் என்பவரின் கருத்துப்படி ‘அரைப்பங்கு வெள்ள நீரும்
அரைப்பங்கு கடல் நீரும் வெளிப்படையாக கலக்குமிடமே ஈரநிலம்’ என கூறுகின்றார்.
ஈரநிலங்கள் மூன்று பெரும்
பிரிவுகளை உள்ளடக்கியதாகக் காணப்படுகின்றது. சலசலக்கும் அருவிகள், பெருகி ஒடும் ஆறுகள்
சமுத்திரமாக காட்சியளிக்கும் குளங்கள். உள்ளடங்கலாக உள்நாட்டு இயற்கையான நன்னீர்
ஈரநிலங்கள் என்றும், பொங்குமுகங்கள்
வெண்மணற் பரப்பில் அலைமோதும் கடற்கரைகள், அழகிய தீவுக் கூட்டங்கள், ஆழமற்ற விரிகுடாக்கள் கடல்நீரேரிகள், களப்புக்கள், கற்பாறை கடற்கரைகள் உள்ளடங்கலான
கடல் மற்றும் உப்புநீர் ஈரநிலங்கள் என்றும், பனிபடர்ந்தாற் போல்
காட்சியளிக்கும் உப்புப்பாத்திகள், பச்சைப் பசேலென்ற நெல்
வயல்களும், வயல்களுக்கு
நீர் தரும் நீர்த் தேக்கங்கள் உள்ளடங்கலாக மனிதனால் உருவான ஈரநிலங்கள் என
மூவகைப்படுகின்றன. இவ்வாறு வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ள ஈரநிலங்களானவை அவற்றின்
பெயருக்கேற்றாற் போல் சூழலியல், பொருளாதார சமூக ரீதியில் மனிதனுக்கு மறைமுகமாக பங்களிப்பினை
வழங்குகின்றன. ஈரநிலங்களின் தொழிற்பாடுகள், பயன்பாடுகள் அனைத்துமே
சூழலுக்கும் மனிதனும் இன்றியமையாதவையே.
அதிக மழை கிடைக்கும் காலங்களில்
வெள்ளப் பெருக்கு ஏற்படாமல் இருப்பதற்கு இவ் ஈரநிலங்கள் தம்மால் இயன்ற
தொழிற்பாட்டினை வழங்குகின்றன. கட்டுக்கடங்காது காட்டாறாக பெருகி ஓடும் ஆறுகளை
அடக்கியாண்டு குளங்களில் தேக்குவதும், வயல் நிலங்களில், வெள்ளச் சமவெளிகளில் பாய்ந்து
அமைதியடைவதும் சதுப்பு நிலங்களில் வடிமானம் அடைய வைப்பதும் இதனது தொழிற்பாடே.
வற்றுப் பெருக்குக்
காலங்களிலும், கடலலை
செயற்பாடுகளின் போதும் சுனாமி போன்ற இயற்கை அனர்த்தங்களின் போதும் கடற்கரை
அரிப்புச் செயற்பாடுகளை கண்டல் தாவரங்களாலும், முருகைகற்பாறைத் தொடர்களாலும்
நிரை போட்டு வரும் ஆக்ரோஷ அலைகளினை தடைபோட்டு நிற்பதுவும் இவ் ஈரநிலங்களே.
அடையல்கள் கலந்த நீரானது
ஈரநிலங்களினூடாக செல்கின்ற போது கண்டல்கள், கடற்கரை சதுப்புநிலத்தாவரங்கள்
போன்றவற்றால் தடுக்கப்பட்டு அடையல்களை படிய வைப்பதும், அத்துடன் மண் இரசாயன
செயன்முறைகளால் படியவிடப்பட்ட காபன்சேர்வைகளை பிரிகையடைய வைத்து காபனை நிரந்தரமாக
தேக்கும் இடங்களாகவும் (ஊயசடிழn ளுiமெ) இவை
தொழிற்பாடுகின்றன.
நீரைத் தூய்மையாக்குதல் :
அத்துடன் ஈரநிலங்களின் பிரதான
தொழிற்பாடுகளில் நீரை தூய்மையாக்குதலும் ஒன்றாகும. மேற்ப்பரப்புநீர்களில்
கரைந்துவரும் கனியங்களை நீக்கும் ஒரு வடிகட்டியாக இது தொழிற்படுகிறது. இதனால்
தரைக்கீழ் நீரின் தரம் பேணப்படுகின்றது. ஒரு பிரதேசத்தின் இடம்சார் காலநிலை (Topo-
Climate) இநுண்
காலநிலை (Micro Climate)ஆகியவற்றின் தன்மைகளை பேணுவதிலும் இவை முக்கியமான
பங்களிப்பினையே வழங்கின்றன. இதனால் மிதமான வெப்பநிலை நிலவுவதற்கும் மனித சௌகரிய
நிலையை ஏற்படுத்தவும் இவை காரணமாகின்றன. அத்துடன் கொங்கிறீற் சுவர்களால் சூழப்பட்ட
நகர்களுக்கு அங்கே அமைகின்ற நீர்த் தேங்கங்கள், கால்வாய்கள் அருவிகள்தான்
கழிவுகளை மெல்லவும், காலநிலையை
சீர்ப்படுத்தவும் உதவுகின்றன.
ஊன்று கோலாக :
தொழிற்பாடுகளை மட்டுமல்ல
மனிதனுக்கும் அவனது செயற்பாடுகளிற்கும் ஊன்று கோலாக இவை அமைந்து விடுகின்றன.
விவசாய உற்பத்திகளையும் நீர்ப்பாசன தேவைகளையும், குடிநீரையும் பெற்றுக் கொள்ள
குளங்கள், நீர்த்
தேக்கங்கள் என்ற பெயரிலும் நீர் மின்சாரத்தை பெறுவதில் நீர் வீழ்ச்சிகள் எனும்
பெயரிலும் மருத்துவத் தேவைக்காக நீரமுள்ளி எனும்
தாவரவர்க்கங்களாகவும், மரத்தளபாட
தேவைக்களின் மூலபொருளாக கண்டல் தாவரங்களாகவும், மீன்பிடி, உப்பு உற்பத்தி போன்றவைற்றில்
கடல்சார் மற்றும் களப்பு, கடல்நீரேரிகளாவும், மனோரம்மியமான பொழுது போக்கு
மையங்களாகவும் இவை விளங்குகின்றன.
.
பல
வகையினதான மீன்வகைகள், கடலட்டை
இனங்கள், சிப்பிகள்
சங்குகள், கடற்பாசி, கடற்புல்லினங்கள், இறால், நண்டு வகைகள் எனப்பலதரப்பட்ட உயிர்ப் பல்வகைமையை கொண்டு
விளங்குகின்றது. கடல்நீரேரியின் இரு கரைகளிலும் குறிப்பாக அராலி (வழுக்கையாற்று
கழிமுகப்பகுதி) வில்லூன்றிப்பகுதி, அரியாலைக் கிழக்குப் பகுதிகள், நாவற்குழி, கிளாலிப்பகுதிகள் என உவர்
சேற்று நிலத்தாவரங்களான கண்டல் தாவரங்கள் வளர்ச்சியடைந்துள்ளன. குறிப்பாக கண்ணா, தில்லை, சோமுமுந்திரி, பனிதாங்கி, சிறுகண்டல், உமரி, பெரிய கொட்டானை, உப்புக்கண்டல் பூக்கண்டல்
போன்றன கண்டல்களில் சிலவாகும்.
இக்
கண்டல்களே இக் கடற்கரைகளின் பிளாந்தன்களின் வளர்ச்சிக்கும், மீனினங்கள் மற்றும் இறால்
இனங்களின் இனப் பெருக்கத்திற்கும் காரணமாகின்றன. அது மட்டுமல்லாது
பறவையினங்களினதும், விலங்கினங்களினதும்
சரணாலயங்களாகவும் விளங்குகின்றன.
கடற்கரை சார் ஈரநிலங்களான
நாவாந்துறை, கல்லுண்டாய்
வெளி, பொம்மை
வெளி, காக்கை
தீவுப் பகுதிகள் திண்மக் கழிவுகளால் நிரப்பப்பட்டு அதன் சீரழிவிற்கு காரணமாகின்றன.
ஏலவே இவ்வாறான ஈரநிலங்களில் சில பகுதிகளை மேடுறுத்தித்தான் யாழ்ப்பாண நகரம் கூட
உருவாக்கப்பட்டது. யாழ்ப்பாணக் கடல்நீரெரிப் பகுதிகளில் காணப்படும் முறையற்ற
மீன்படி முறைகளும் கடல்நீரேரியின் சீரழிவிற்கு காரணமாக காணப்படுகின்றது.
யாழ்ப்பாணக் கடல்நீரேரிக்கு குறுக்காக பண்னைப்பாலம் அமைக்கப்படுவதற்கு முன்னர்
இருந்த மீனினங்கள் அமைக்கப்பட்ட பின்னர். பாலத்தின் கிழக்கு பகுதியில் அருகியதாக
கூறப்படுகின்றது.
மாலை வேளைகளி;ல் நாவாந்துறை, அராலி, கல்லுண்டாய் வெளியினூடாக
செல்லும் ஒருவருக்கு மனோரம்மியமான சூரிய அஸ்தமனத்தினையும், கண்டல் தாவரங்களுடன் கூடிய
காட்சியை தரிசித்தாலும் மறுபுறத்தில் வேதனை தரக்கூடிய வகையில் திண்மக் கழிவுகள்
கொட்டப்பட்டு ஈர நிலங்கள் சீரழிவிற்க்கு உள்ளக்கப்படுகின்றன. மத்திய சுற்றாடல்
அதிகார சபையின் அறிக்கையின்படி யாழ்ப்பாணக் கடல்நீரெரியும் அது சார்ந்த கடற்கரை ஈரநிலங்களும்
மத்திம அளவில் (Moderate) சீராழிவுக்குட்பட்டிருப்பதாக
அறிய முடிகிறது. மனிதன் மேல் ஈரநிலத்திற்கு உள்ள ஈரம் ஈரநிலத்தில் மனிதனுக்கு
இல்லை என்பதற்கு இன்னும் பல உதாரணங்கள் கூறலாம்., சூழல்
நட்புறவு சார்ந்து சிந்திக்கப்பட்டு செயலாற்ற வேண்டியது அனைவரினதும்
பொறுப்பாகும்.
கட்டுரையாளர் : க.
அருண் முதலாம் ஆண்டு , ஆங்கிலம் இலக்கியம், பட்ரிசியன் கல்லூரி , அடையார் சென்னை ,
மின்னஞ்சல்: arundharnish@gmail.com
Subscribe to:
Posts (Atom)